Odrzucony obrazC. S. Lewis

Zaczarowany las średniowiecza- wspaniała lekturaKocham średniowiecze. Z jego misternością i umiłowaniem detalu. Z jego barwami żywymi do dziś. Z symboliką oraz duchowością, której możemy mu zazdrościć. Zaczytuję się w dziełach tamtej epoki, oglądam przecudowne manuskrypty i czytam mediewistów miłujących ten czas podobnie jak ja. I wśród nich pojawia się C.S.Lewis. Autor doskonale znany nawet dzisiejszej młodzieży jako twórca „Opowieści z Narnii”. Jego chrześcijańska droga służy za przykład dla kolejnych pokoleń, a twórczość skłania do poszukiwań metafizycznych. Człowiek, który budził mój podziw, staje przed nami dziś dzięki Wydawnictwu Animi2, które sięgnęło po dzieło z 1964 roku. „Odrzucony obraz” jest lekturą wymagającą. Nie tylko z racji poruszanej tematyki, ale i odwołującej się do niej ogromu innych książek. Wskazana jest znajomość choć w minimalnym stopniu prac Platona, Cycerona, Boecjusza, a dalej Dantego czy Miltona. I to nie wszystko. Lewis przemieszcza się wśród starożytnych oraz średniowiecznych pisarzach z taką swobodą, iż czytelnik musi być cały czas czujny i uważny. Co prawda samo słowo pisane jest bardzo przyjazne, lekkie. Czytamy książkę z uczuciami, które towarzyszyły nam przy jego innych pracach, tym jednak razem z nutą profesorskiego zacięcia. Obejmuje on bowiem swoimi badaniami problematykę średniowiecznej religii, kosmologii, natury człowieka, światopoglądu, który ukształtował świat. Bada dzieła literackie wskazując na ich znaczenie dla ludzi średniowiecza, jak i przenosi je w nasze czasy. Wskazuje różnice. „ …jednostkę książka-autor, podstawową dla nowoczesnej krytyki, trzeba często porzucić, kiedy mamy do czynienia z literaturą średniowieczną.” Wskazuje na model wszechświata kształtujący świat ludzi medium aevum. Poszczególne rozdziały dedykuje tym elementom, które pokazują, jak to wyglądało. Bardzo urzekł mnie tekst o aniołach i ich hierarchii. Przed oczami miałam wszystkie obrazy wielkich mistrzów malarstwa. Spodziewam się, że po lekturze Lewis’a wielu z Was spojrzy inaczej na epokę księżniczek, mnichów i wielkich katedr. Niekiedy w bardzo dla mnie zabawny sposób autor podsumowuje swoje analizy: „Poeci i artyści przedstawiali te rzeczy, ponieważ ich umysły lubiły się nad nimi rozwodzić.” Prosto, nieskomplikowanie, z humorem doświadczonego wykładowcy. Trzeba przyznać, że lektura dodała nowego znaczenia tekstom, z którymi już pracowałam. Pozostawiła umysł otwarty i chętny na dalsze poszukiwania. Lewis otworzył nową bramę do zaczarowanego, średniowiecznego lasu. Na uwagę zasługuje również samo wydanie książki, które aż zachęca by ja dotknąć i skraść słowa w niej ukryte.

KlasykaC.S. Lewis korzysta z analogii, metafory i anegdoty. Znaleźć tu można liczne wtrącenia, odniesienia do dzieł powstałych na gruncie filozofii, literatury, psychologii. Jest to praca badawcza wpływu średniowiecznego modelu rzeczywistości na literaturę tego okresu. Nie jest to książka łatwa do przeczytania, ponieważ wymaga pewnego poziomu świadomości kulturowej, który w dzisiejszych czasach bynajmniej nie jest powszechny. Książka jest niezwykle skomplikowana i wyznacznikiem ogromnej, imponującej wiedzy autora. Niejednokrotnie postawi czytelnika przed faktem nieznajomości pism, o których mowa, co stanowić będzie bazę do frustracji. Niemniej jednak uznałam lekturę za bardzo satysfakcjonującą i na pewno do niej będę niejednokrotnie, w miarę potrzeby wracać.